Os recursos naturais de Outeiro de Rei son moi abundantes, algúns deles forman parte do LIC Parga -Ladra – Támoga e da zona núcleo da reserva da biosfera Terras do Miño. Neles practícase a pesca e co bo tempo, é frecuente ver familias e grupos de amigos que usan estes fermosos e singulares paraxes como lugar de esparexemento e baño.

Un destes espazos naturais localízase a capela de Santa Isabel, un fermoso muíño, bo representante da arquitectura popular vinculada aos ríos e á praia fluvial de Santa Isabel.

Outros por exemplo son “as Insuas”, a de maior tamaño é a Insua de San Roque. Trátase da illa máis grande do curso alto do Miño. Esta illa constitúe unha área representativa dos humidais da Terra Chá e xunto á Insua de Trabanca e a Insua de Santa Mariña ou de Baixo conforma as chamadas Insuas do Miño. Citar tamén a Insua de Arriba ou de Seivane na parroquia de San Xoan de Parada, á que se accede facilmente a través da ponte colgante situada na marxe dereita do río Miño. Esta fermosa illa era practicamente descoñecida, pois está situada nunha zona na que o río Miño vai encaixado e o acceso á mesma era difícil. Este dobre illamento favoreceu un bosque autóctono onde especies como os carballos, o acivro e o fresno conviven en harmonía.